DESLIzorg

Persoonsalarmering; een gevoel van veiligheid en zekerheid.

Persoonsalarmering blijkt nogal eens een item te zijn waarbij vooral op het gevoel van veiligheid wordt gespeeld.

Sinds jaar en dag zijn er oproepsystemen in de diverse instellingen voor senioren. De meest dubieuze daaronder is wel de pesoonsalarmering. De vergoeding hiervan is jarenlang verstopt geweest in servicekosten van de verhuurder en commerciele zorgabonnementen van de instellingen.

Met de wet scheiding van wonen en zorg zou hier verandering in moeten hebben plaats gevonden. Er zijn echter nogal wat organisaties die hier sluw omheen zeilen. Vooral de gemoedstoestand en afhankelijkheid van senioren wordt misbruikt. Met in met name woningen welke tegen zorginstellingen zijn aangebouwd; wat we voorheen de "aanleunwoningen" noemde. In deze woningen is het haast ondoenlijk om een externe partij te laten participeren. Gekoppelde verkoop van diensten is regelmatig aan de orde en vaak wegens infrastructurele problemen alleen tegen hoge kosten te ontwijken.

Een beetje technisch verhaal

Persoonsalarmering is zo'n verhaal. Sinds 2011 zijn wij al doende met dit fenomeen waarbij de woningcoörperaties en zorginstellingen zich hebben moeten herschikken.
Blijft echter nog steeds het verhaal omtrent de invulling en technische kant waar niemand zich in lijkt te willen verdiepen.
Telken male wordt er beweerd dat een analoge lijn noodzakelijk is om het systeem te kunnen garanderen. Ten tijde van digitalisering, ook in de tehuizen wil men over naar digitale televisie, het gebruik van internet, is dit een verhaal wat eigenlijk niet verkocht kan en mag worden. Tuurlijk, als iemand een internet+bellen heeft over een digitale lijn met een modem ertussen welke kan uitvallen, is er meer kans op storing dan met een direkte lijn naar de centrale van KPN.
Hoe vaak komt zo'n storing echter voor? Wat is de 'Mean Time Between Failure' (MTBF), de verwachte tijd tussen twee storingen en de 'Mean Time To Repair' (MTTR) ofwel de verwachte storingstijd? In de communicatietechnologie is de beschikbaarheid van functionaliteit het enige wat telt. Cijfers hierover zijn meestal wél per aparaat beschikbaar maar als keten zijn cijfers moeilijk te bepalen. En daar zit nu net het probleem.
Wat óók niet verteld wordt is dat de instellingen wegens infrastructuur zelf ook met een heel groot, soms erg ouderwets, 'modem' werken om al die interne lijnen naar een aantal (KPN) vaste buitenlijnen te schakelen. Ze noemen het dan een centrale; tegenwoordig een computer. Die kan dus ook in storing vallen of erger, gehackt worden. Wat is het beschikbaar percentage van dit soort apparaten? Niemand die het weet want er is ook nog software van een derde partij betrokken . . . .
Komen we in de centrale van KPN dan is daar een gelijkwaardig verhaal: Modems, bundeling van lijnen, software matige schakelingen en straalverbindingen. Allen een potentiël storingsrisico!
Navraag leert dat de aanbieders eigenlijk geen idee heeft van de beschikbaarheid van de apparaten die men aanbied.

Wat te kiezen

Het voor en tegen van elk systeem is hiermee een discussie geworden die door een ieder ten voordele van hemzelf wordt uitgelegd. Dat middels verkoopargumenten de gevoelens van de cliënt worden uitgebuit, staat buiten kijf. Het gevoel van veiligheid en hulpbehoeftigheid is een persoonlijke overweging waarbij technische argumenten worden misbruikt om te overtuigen.

In al het voorgaande is helaas alleen maar rekening gehouden met de senior die in huis blijft, niet mobiel meer is. Al deze systemen waarbij de analoge telefoonlijn gebruikt dient te worden, zijn zinloos op het moment dan men naar het park wandelt, een boodschap gaat doen of een fietstocht gaat maken. Men zou bijna kunnen zeggen dat men gevangen wordt gehouden door het eigen alarmeringssysteem. Ondanks dat het zelf 'gekozen' is. De zorginstellingen werken hier aan mee omdat ze simpelweg verdienen aan die systemen en ook nog eens de verplichte opvolging doen. Deze koppelverkoop met hoge instap- en huurkosten lijkt erg dubieus en heeft zeker met echte zorg niets te maken.

In februari 2012 was er eindelijk een alternatief beschikbaar. Het mobile LiveSafe, een op GPS gebaseerd systeem, wat in januari nog als onveilig werd afgeschilderd was de oplossing. In het vierde kwartaal was zorgverlener Careyn over de brug en heeft het apparaat opgenomen in de levering. Hieruit kunnen we dus concluderen dat het apparaat wél veilig genoeg bevonden is en voldoet aan de gestelde eisen van beschikbaarheid. Niets is namelijk 100% voor 24/7 te garanderen; ook geen analoge lijn van KPN.

Bij LiveSafe kan men ook een abonnement nemen wat een stuk goedkoper is dan bij de zorgleveranciers. Het apparaat moet men dan apart aanschaffen, maar als men het langer dan 18 maanden gebruikt is dat terug verdient.

De meeste van onze niet-zorg gerelateerde diensten zijn voor u betaalbaar uit het vrij besteedbare bedrag van uw pgb (forfaitair bedrag).